58 – Podnieś Sztandar swój Syonie

1. Podnieś sztandar swój, Syonie,
Do stóp Pana krok swój zbliż.
Serce twoje wiarą płonie,
A sztandarem Twoim Krzyż.
Już zbliżyła się godzina,
Trzeba Prawdę światu nieść;
Już Królestwo się zaczyna,
Głośmy tę radosną wieść.

2. Tysiąclecia wschodzą blaski,
Te zwiastuny przyszłych chwał,
I przynosi światu łaski,
Ten, co za nas życie dał,
Rzeki życia, czyste wody,
Spłyną falą na ten świat,
Błogosławiąc wsze narody,
Ciałem Pańskim tysiąc lat.

3. l zakwitnie wieczna wiosna,
Znikną troski, zniknie ból,
Gdy się zjawi wieść radosna,
Że już rządzi Zbawca Król.
I świat wieści tej wysłucha,
Jako łaskę przyjmie ją,
A wraz z Królem Syon Ducha,
Będzie spełniał władzę swą.

4. Chwała Zbawcy, Barankowi,
Za zasługę jego ran!
Chwała Panu i Królowi,
Że wypełnił Boski plan.
Chwała Ojcu, cześć Jehowo!
Żeś nas umiłował tak;
Żeś dał Zbawcę, Swoje słowo
I Krzyż, odkupienia znak.