452 – Jak błogo wiedzieć, Jezus jest mój!

1. Jak błogo wiedzieć, Jezus jest mój!
Jakże ten pokój słodzi mi znój!
On życie z nieba, żywota dział,
I odpuszczenie grzechów mi dał.

Chór:
Chcę sławić Zbawcę, chcę aż po zgon,
Bo gdzie Zbawiciel większy jak On?
Kto może tyle pociech mi nieść?
Nikt tylko Jezus, Jemu dam cześć.

2. Jemu żyć pragnę, On życia raj,
Śpiewaj Mu serce, wdzięcznie Mu graj!
On mnie prowadzi przez mgłę i cień.
Gdy grzech się wzmaga, wyrywa zeń.

3. Gdy Go posiadam, więcej już nic,
Szczęścia nie może spłoszyć mi z lic.
Przeto też Jemu serce swe dam,
On do niebiańskich mnie wiedzie bram.