440 – Mej duszy słońce, Ojcze mój

1. Mej duszy słońce, Ojcze mój,
Ja nie znam mgły, Gdyś blisko mnie.
Ach, nie daj ziemskiej chmurze zajść,
Przed nami, by ukryła Cię.

2. Choć burze tak się srożą wciąż,
A wróg mój walczy przeciw mnie,
Tyś jednak tarczą, twierdzą mą,
I wróg przed Tobą ugnie się.

3. Ty dajesz łaski, chwałę tym,
Co zawsze blisko Ciebie są,
Dóbr Swych nie odmawiasz im,
Gdy trzody Twej się trzymać chcą.

4. Najwyborniejszy Skarb ów Twój,
Na jaki Ciebie było stać,
Tak hojnie za mnie dałeś raz,
By za grzech mój mógł okup dać.