354 – Kto los swój oddał w ręce Boga

1. Kto los swój oddał w ręce Boga,
Kto w Nim nadzieję złożył swą,
Nie dotknie tego żadna trwoga,
Bo Bóg odwróci dolę złą.
Kto z taką się ufnością zrósł,
Ten nie na piasku dom swój wzniósł.

2. Niech serce Twe z poddaniem słucha,
Co Bóg w wyrokach Swoich chce,
Niech przyjmie to w pokorze ducha,
Co mądrość Najwyższego śle.
On, co w Chrystusie wybrał nas,
Wie, czego brak nam w każdy czas.

3. Gdy ból ci z piersi wyrwie łkanie,
Nie mniemaj, że Bóg rzucił cię,
Że tylko o tym ma staranie,
Któremu los uśmiecha się,
Bo nie zna nikt przyszłości zmian,
Ni celów, które przejrzał Pan.

4. Skinieniem jednym strącić z wyżyn,
Pysznego w przepaść mocen Bóg,
Maluczkich zaś wywyższyć z nizin,
I zbawić może z wszelkich trwóg,
Otacza chwałą nędzny pył,
A nędzą kto tu w chwale żył.

5. Więc powinności pełnij swoje,
Na myśli zawsze Boga miej.
On ześle tobie łaski zdroje,
I mieć cię będzie w pieczy Swej,
Bo Bóg odwróci wszelki cios,
Od tych, co dali nań swój los.