297 – Świat cały zgubiony, przed sobą grób miał

1. Świat cały zgubiony, przed sobą grób miał,
I żywot swój wieczny stracił,
Lecz Stwórca w miłości Zbawiciela dał,
Co grzech nasz swą Krwią zapłacił.

Chór:
Przez Niego jesteśmy zbawieni,
A grzechy Krew Jego obmyła,
I ludzkość przez Krew tę odżyła,
W jasności Jego promieni.

2. I Jezus na ziemię światłości śle blask,
Co wzmacnia umysł i ducha.
Z Jezusa ofiary zdrój płynie nam łask,
Gdy człek Słów Jego posłucha.

3. Gdzie Jezus śle światłość, rozprasza się noc,
Prawda jest światłem Jezusa,
A prawda potężna nad światem ma moc,
Przez Krew Ofiary Chrystusa.

4. Już świta na wschodzie jasności tej brzask,
Obecny Pan już na świecie.
Wnet ześle na ziemię promienie swych łask,
Gdy błyśnie nam Tysiąclecie.