248 – Ach patrz! ach patrz!

1. Ach patrz! ach patrz!
Już wschodzą słońca blaski.
Ach patrz! ach patrz!
Nastaje już ten czas.
Gdy Syon wśród radosnych pień,
Ogłaszać będzie Pański dzień;
Ach patrz! ach patrz!
Już Pan rozdaje łaski.
Ach patrz! i wiedz,
Że chwała czeka nas.
Bo już przemija nocy mrok.
I już nastaje Boży rok.
Jak ranna róża, cudny kwiat,
Nadzieja tak orzeźwia świat.
Ach patrz! ach patrz!
Już wschodzą słońca blaski.
Ach patrz! ach patrz!
Nastaje już ten czas.

2. Ach patrz! Ach patrz!
Już nadszedł czas wskazany.
Ach patrz i wiedz,
Że już nad ziemią sąd.
Z Syonu wyjdzie sędziów stan,
Sędziami rządzić będzie Pan.
Ach patrz! ach patrz!
Już nadszedł czas wskazany.
Ach patrz! i wiedz,
Że skończy się już błąd.
Królować będzie Boży lud,
Nagrodę weźmie za swój trud,
I łaski Pańskie na ten świat,
Przelewać będzie tysiąc lat.
Ach patrz! Ach patrz!
Już nadszedł czas wskazany.
Ach patrz i wiedz,
Że już nad ziemią sąd.

3. Ach patrz! Ach patrz!
Wnet błyśnie raj na ziemi.
Ach patrz i wiedz,
Że minie śmierci stan.
Bo gdy przeminą czasy prób,
Ofiary swoje odda grób.
Ach patrz! i głoś:
Król idzie ze świętymi,
Ach patrz i głoś:
Miłości pełen Pan.
I świat na Jego stanie zew,
I wierzyć będzie w Jego Krew,
I okup przyjmie z Jego rąk,
I już nie będzie śmierci mąk.
Ach patrz! Ach patrz!
Wnet błyśnie raj na ziemi.
Ach patrz i wiedz,
Że minie śmierci stan.