156 – Słońce Prawdy, Król Jasności

1. Słońce Prawdy, Król Jasności,
Już na ziemski zstąpił łan;
Co za szczęście dla ludzkości,
Przyszedł nas wybawić Pan.
Tysiąclecia brzask już wschodzi,
Radość ze wszech słychać stron;
Wnet świat cały się odrodzi,
Gdy Król wstąpi na Swój Tron.

2. Przyszła chwila ta radosna,
Której czekał cały świat;
Już Królestwa wschodzi wiosna,
Kwitnąć będzie tysiąc lat.
I nastanie raj na ziemi,
Sprawiedliwy będzie Rząd;
A Król z wybrańcami Swymi,
Wykorzeni wszelki błąd.

3. A Pan złączy się z Kościołem,
Na swój Tron posadzi go:
Aby w chwale rządzić społem
I usunąć wszelkie zło.
Śmierci skończy się męczarnia,
Żywot wieczny będzie znów;
Jeden Pasterz i Owczarnia,
Będzie według Pańskich słów.