332 – Niech nasze harfy brzmią

1. Niech nasze harfy brzmią,
Radosną niosąc wieść,
Niech chwalą wielką dobroć Twą
I dźwięczą na Twą cześć.

2. Harf naszych wdzięczny ton,
Nastroił Pański Duch;
Pieśń leci aż przed Boski Tron,
Raduje Pański słuch.

3. I płynie w niebo głos,
To Syon modły śle,
I leci pieśń wśród rannych ros,
Przed Boskie stopy Twe.

4. Syonie, z prochu wstań!
Wnet koniec Twoich łez.
Zaprzestań smutku, gorzkich łkań,
Dziś twoich cierpień kres.

5. Już Tysiąclecia brzask,
Różowi blaskiem wschód,
Dziś dla Syonu chwila łask,
Więc śpiewa Pański lud.

6. A kościół Pański znów,
Na wieki będzie stał,
Bo czerpał wiarę z Bożych Słów,
Nadzieję w Panu miał.

7. Niech nasze harfy brzmią,
Radosną niosąc wieść,
Niech chwalą wielką dobroć Twą,
I dźwięczą na Twą cześć!