251 – Na opoce wieków tam

1. Na opoce wieków tam
Kościół Chrystusowy wzrósł,
I nakazał Zbawca Sam,
By ten Kościół światło niósł,
I oświecał ziemski krąg,
Światłem prawdy z Świętych Ksiąg.

2. Ta opoka wieków trwa,
Niewzruszona w mocy swej,
I nie zwalczy siła zła,
Śmierć i grzech opoki tej,
Tą opoką Chrystus sam,
Łaskę swoją daje nam.

3. A gdy umrze dusza ma,
Ciało w ziemski pójdzie pył,
Skryje mnie opoka ta,
Abym w Panu wiecznie żył.
Przez Krew Świętą z Swoich ran,
Grzechy moje zmazał Pan.

4. W tej opoce wieków trwać,
Pragnę, póki życie me,
Stwórco, racz spoczynek dać,
Przyjmij wierne dziecię Twe,
Przez zasługę Pańskiej krwi,
Chwały nieba udziel mi.