154 – Już się rumieni zorzą wschód

1. Już się rumieni zorzą wschód.
Wnet zniknie nocny cień;
Już wita Pana wierny lud,
Nastaje Pański Dzień.

2. Już Tysiąclecia widać brzask,
Ożyje ziemski ląd;
Bo Pan udzieli zdroje łask,
Gdy Swój rozpocznie Rząd.

3. Czekała ludzkość chwili tej,
Przez wiele, wiele lat.
Dziś Pan obecny w chwale Swej,
Naprawiać będzie świat.

4. Więc radość bije ze wszech stron,
Przeminie śmierć i ból;
Wnet Zbawca wzniosły zajmie Tron,
Najmiłościwszy Król.

5. A gdy nam rządzić będzie Pan,
Nastanie znowu raj,
Dokona się ów Boski Plan,
Zakwitnie ziemski raj.