108 – Gdy smutek dręczył serce me

1. Gdy smutek dręczył serce me,
Pan sił udzielił mi,
Więc odtąd Panu służyć chcę,
Po wszystkie życia dni.
I wiernie wytrwam w służbie tej,
A choć doświadczę łez,
Na krok nie zboczę z ścieżki swej,
Bo błogi jest jej kres.

2. A gdy przestanie serce bić,
I ciało przyjmie grób,
Żywota wodę będę pić,
Co płynie spod Twych stóp.
Ta woda nowy żywot da,
Co wśród niebiańskich stron
W chwalebnym stanie wiecznie trwa,
Tam, gdzie Chrystusa Tron.

3. Ach, takiej służby wyrzec się,
Nie mogę nigdy, nie!
O szczęściu, które czeka mię,
Na jawie nawet śnię.
Z wdzięcznością znoszę wielki znój,
Co zsyła na mnie Pan.
Ach chwała Ci! o Panie mój,
Za Boski wieków plan.