227 – Od wieków, Stwórco, w niebie trwasz

1. Od wieków, Stwórco, w niebie trwasz.
Początku nie ma istność Twa,
A zawsze dla nas miłość masz,
Więc wielbi Ciebie dusza ma.

2. Choć przeciw Tobie zgrzeszył człek,
I dotąd jeszcze w grzechu jest,
Tyś nam obiecał lepszy wiek,
I Swego Ducha dałeś chrzest.

3. Przez Ciebie na ten nędzny świat,
Zbawiciel przyszedł przelać Krew,
By zmazać ludzkich grzechów ślad,
Przebłagać słuszny Boży gniew.

4. A gdy krwią zgładził pierwszy grzech,
I gdy zwycięsko wyszedł z prób,
Tyś Go obudził po dniach trzech,
I Chrystus złamał śmierci grób.

5. Dziś po raz wtóry zsyłasz nam,
Chrystusa, który Boski Plan,
Wypełni wnet w Królestwie sam.
Już przyszedł jako Król i Pan.