288 – Pan wiedzie mnie! O, co za wzgląd

1. Pan wiedzie mnie! O, co za wzgląd,
Na słabą postać mą.
Z upadku dźwignął ziemski ląd,
I wziął w opiekę Swą.

2. Więc kiedy Bóg za Synów Swych,
Poczytał w łasce nas,
Słuchajmy wiernie nauk tych,
Co dał nam w słuszny czas.

3. Bo słowo Pańskie to nasz dar,
Skąd czerpiem Prawdy treść;
A Prawda wzmacnia serca żar,
Co wznosi Panu cześć.

4. W miłości nieprzebranej Pan,
Udzieli łaski znów.
Wywyższyć chcąc nas w Boski stan,
Dał nam skarb Swoich Słów.