264 – W niebiańskiej chwale zstąpił już

1. W niebiańskiej chwale zstąpił już
Ten, co panować ma.
W promieniach słońca w blasku zórz,
Widna obecność Twa.
Już prawda nam dana,
Promienna, świetlana.
[: Rozprasza czarnej nocy cień!
Nastaje Pański dzień! :]

2. Chrystus błogosławiony śle,
Wezwanie do swych sług,
Niech zadrżą ci, co czynią źle!
Mnie pomsta, mówi Bóg!
Kończą się już żniwa,
Pan na sądy wzywa;
[: Ucisku idzie straszny czas,
Lecz Pan wybawi nas. :]

3. A Pan w miłości wielkiej swej,
Nie zechce zgubić świat,
I po ucisku ziemi tej,
Da szczęście tysiąc lat,
Bo Pokoju Książę
Szatańską moc zwiąże,
[: By nie czyniła więcej szkód,
By w łasce wzrastał lud. :]