129 – Ja przyjaciela w Panu mam

1. Ja przyjaciela w Panu mam,
Wiernego Przyjaciela,
I odtąd tylko Jego znam,
Mojego Zbawiciela.
A ten Przyjaciel
Krew Swą dał,
By zbawić duszę moją
I Ducha Swego na mnie zlał,
Dziś dla mnie jest ostoją.

2. Ach! drogi jest przyjaciel mój,
On broni mnie w potrzebie;
Ułatwia znosić trud i znój
I wzywa mnie do Siebie,
On obietnicę wzniosłą dał,
Co dziś nam słodzi troski,
Że weźmie nas do nieba chwał,
I da nam tam stan Boski.

3. Więc muszę trwać w przyjaźni tej,
Po wszystkie dni żywota,
Aż weźmie mnie do chwały Swej,
Gdzie błyszczy jasność złota.
A wówczas zbliżę się przed Tron
I oddam Panu chwałę;
ostanę ciało jak ma On,
Promienne, doskonałe.