389 – O duszo, powstań z pocztem wiernych ze Syonu

1. O duszo, powstań z pocztem wiernych ze Syonu,
W weselnej staw się szacie, U Boskiego Tronu,
I zanuć hymn godowy, Zbawcy, Panu swemu,
Że z nieba On przynosi, Pomoc Swą grzesznemu.

2. Ku Niemu przetoż, duszo moja utęskniona,
Z ufnością weń serdeczną, Wznieśże się spragniona.
Zawołaj: Przyjdź i do mnie, Jezu, z duchem Swoim,
I sprawić chciej, bym zawsze, Był przybytkiem Twoim.

3. Gdzie mieszkasz Ty, o Jezu, Tam już nie ma trwogi,
W sumieniu pojednanym, Gości pokój błogi.
W swym sercu znajdzie radość i zbawienie w niebie,
Kto z Bogiem zespolony, Zbawco mój, przez Ciebie.

4. Na wieki z Tobą, w Tobie, Panie, żyć ja będę,
Bo w Tobie dar żywota, Duszy skarb posiędę.
Daj przeto mi przy Tobie, W wierze trwać statecznie.
Bym godnie mógł Cię wielbić tu i w niebie, wiecznie.