239 – Gdy modły ślesz przed Boski Tron

1. Gdy modły ślesz przed Boski Tron,
To w niebo lecą słowa twe,
Jak srebrny ptak z dalekich stron,
Gdy już bezpiecznie spocząć chce.

2. Bo ta modlitwa naszych warg,
Z niebiańskim Ojcem łączy nas.
I nie potrzeba głośnych skarg;
W cichości módl się w smutku czas!

3. Gdy w sercu szczerze modlisz się,
To przez Jezusa Świętą Krew,
Wysłucha w niebie Ojciec cię,
Bo miły mu jest modłów śpiew.

4. Lecz niechaj słowa modłów twych,
Z Ojcowską wolą zgodne są;
A Bóg cię schroni w chwilach złych,
Bo On kieruje drogą twą.